Als familie, vrienden of bekenden worden getroffen door het verlies van een dierbaar iemand, willen we graag helpen. Velen weten echter niet goed hoe dit te doen. Dat is te begrijpen want men heeft het nergens geleerd. En als je terugvalt op je eigen verlieservaringen dan heeft men vaak voorbeelden meegemaakt van vrienden of familieleden die met de beste intenties, verkeerde dingen hebben gezegd of gedaan. B.v.: ‘Hij heeft een mooie leeftijd mogen bereiken’. ‘Je mag blij zijn dat haar lijden nu voorbij is’. ‘Gelukkig heb je nog andere kinderen’ etc. En hoe goed bedoeld ook, deze opmerkingen kunnen kwetsen op het moment dat intens verdriet het overwegende gevoel is bij de rouwende. Dit mocht ik onlangs meemaken bij een cliënt. Ze had na zoveel jaren nog steeds veel last van een goedbedoelde opmerking uit haar netwerk na het overlijden van haar dochter… Het valt vaak ook niet mee om bij een rouwende aanwezig te zijn. Om het uit te houden bij de pijn en het verdriet van de ander. Dan zeggen we vaak onhandige troostende dingen omdat we de ander willen helpen en óók om uit de ongemakkelijke situatie te komen. Echter alleen luisteren en daarbij aandachtig aanwezig zijn kan zo troostend zijn. De ander laten vertellen en huilen. Erbij zijn en blijven. Niet met je eigen verhaal ertussen komen. Uitspreken: Ik weet niet wat ik moet zeggen bij je intense verlies, je verdriet raakt me’. Aanraken als het kan en mag door de hand vast te pakken of een arm over de schouder te leggen.

Na een tijdje gaan we er vaak vanuit dat we de ander het meest helpen door het gemis en het verlies maar niet ter sprake te brengen. Niets is echter minder waar. Door de naam van de overledene te vermijden kan de rouwende nog meer in een isolement komen. Vraag gerust aan de rouwende wat op prijs wordt gesteld. Denk verder aan bijzondere dagen; geboorte- en sterfdagen. Feestdagen. Schenk er aandacht aan door een kleine attentie te brengen of te sturen. Vraag wat je kunt betekenen. En hoe moeilijk ook, als rouwende kun je zelf ook kenbaar maken wat je nodig hebt. Probeer naast de verdrietige herinneringen ook blije herinneringen te delen. Het is vaak heel troostend om van anderen hun herinneringen te horen.

Laten we zo een lichtpuntje voor elkaar mogen zijn.